“ยาไอซ์” หรือ “กลาส” หรือ “เกล็ดหิมะ” คือ ยาบ้าหรือเมทแอมเฟตามีนในรูปที่เป็นสารบริสุทธิ์ มีลักษณะเป็นผลึกใสคล้ายน้ำแข็ง ซึ่งเพิ่งกลับมาระบาดใหม่อีกครั้งในรูปพรรณใหม่ ใน ค.ศ. 1987 เป็นยาเสพติดประเภทที่ 1 (จากทั้งหมด 5 ประเภท) ตามพระราชบัญญัติยาเสพติดให้โทษ พ.ศ. 2522 โดยมีกลไกการออกฤทธิ์ต่อการทำงานของระบบประสาทส่วนกลางและสมอง ซึ่งทำหน้าที่ควบคุมการทำงานของอวัยวะต่าง ๆ ทำให้เกิดความตื่นตัว ร่าเริง ไม่เหนื่อย ไม่ง่วง อยู่นิ่งไม่ได้ ผ่อนคลายความรู้สึกเหนื่อยล้า มีความต้องการทางเพศ เมื่อใช้ไปนาน ๆ จะส่งผลต่อการทำงานของร่างกายและจิตใจ โดยความเปลี่ยนแปลงทางด้านร่างกาย เช่น คลื่นไส้ อาเจียน เบื่ออาหาร ผมซูบ ส่วนความเปลี่ยนแปลงทางด้านจิตใจ เช่น อารมณ์แปรปรวน อาการย้ำคิดย้ำทำ หวาดกลัว ซึมเศร้า ซึ่งกลไกการออกฤทธิ์ของยาเสพติดดังกล่าว จะสอดคล้องกับนิยามคำว่า “ยาเสพติดให้โทษ”

เมื่อเสพยาไอซ์เข้าสู่ร่างกายจะกระตุ้นสมองให้หลั่งสารสื่อประสาท “โดปามีน” ออกมามากผิดปกติ ทำให้เกิดอารมณ์เคลิบเคลิ้ม สนุกสนาน สดชื่น กระปรี้กระเปร่า ผลของยาไอซ์ต่อผู้เสพขึ้นอยู่กับขนาดร่างกาย น้ำหนัก ปริมาณ และวิธีการใช้ ซึ่งอาการที่พบ ได้แก่ รูม่านตาขยาย เหงื่อออกมาก มือสั่น การมองเห็นพร่ามัว วิงเวียน คลื่นไส้อาเจียน รับประทานอาหารไม่ได้ ริมฝีปากแห้ง ปวดศีรษะอย่างรุนแรง อัตราการเต้นของหัวใจเร็วขึ้น ที่สำคัญคือเส้นเลือดในสมองมีภาวะผิดปกติและเสียหายอย่างถาวร ในรายที่เสพยาไอซ์ปริมาณสูง จะทำให้พูดมากขึ้น ย้ำคิดย้ำทำ เกิดอาการหวาดระแวงและวิตกกังวลสูง พฤติกรรมก้าวร้าวรุนแรง มีอาการประสาทหลอนนำไปสู่โรคนอนไม่หลับเรื้อรัง ซึมเศร้าอย่างรุนแรงและอาจเสียชีวิตได้ การเสพยาไอซ์ทำให้เกิดการเสพติดได้ง่ายเพราะออกฤทธิ์รวดเร็วและร้ายแรง จึงมีอันตรายต่อร่างกาย จิตใจและอารมณ์ ของผู้เสพมากกว่ายากลุ่มเมทแอมเฟตามีนอื่น ๆ

บทกำหนดโทษยาเสพติดให้โทษในประเภท 1 ตามประมวลกฎหมายยาเสพติด

ที่มา : กองควบคุมวัตถุเสพติด, สถาบันบำบัดรักษาและฟื้นฟู, สำนักงาน ป.ป.ส.